کد مطلب:27036 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:11

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

با توجه به اينكه ميگويند شأن نزول آيات الهي، زمان و مكان و براي قوم خاصي نميباشد و براي همه از آدم تا خاتم قابل اجرأ است، پس چرا در جلسه معارفهاي كه آياتي از سوره اسرأ و از جمله آيه اِنَّ البـَطِـلَ كانَ زَهوقـا (اسرأ، 81) تلاوت شد عدهاي دلگير شدند كه شما آياتي را تلاوت كرديد كه همخواني با جلسه نداشت و يا مثلاً در جلسه بانوان آياتي از سوره واقعه تلاوت شد ـ از جمله آيات حورالعين ـ و رئيس جلسه كه مرد بود ناراحت شد؟

پرسشگر محترم، در ابتدأ تذكر اين نكته لازم است كه در شأن نزول آيات زمان و مكان و افراد خاص ملحوظ است و آنچه منظور شماست اين است كه آيات منحصر به موردِ شأن نزول نيست بلكه هميشه قابل اجرا هستند.

همچنين توجه به اين نكته لازم است كه عدم اجراي حكمي توسط عدهاي دليل بر نقص يا اشكال داشتن آن حكم نميشود. اما در مورد مثال اولي كه ذكر كرديد، ناراحتي و اعتراض آن افراد به علت اصل و مفهوم آيه نبوده و شايد منظورشان اين بوده كه تلاوت آيه فوق به معناي تطبيق باطل بر مسئول قبلي آن اداره يا سازمان ميباشد و به نحوي كنايه و تعريض به آن ميباشد كه وي فردي نالايق و... بوده است (معناي آيه اين است كه حق آمد و باطل رفت و باطل رفتني است). پس در واقع از قرآن براي توهين به آن فرد استفاده شده است. در مثال دوم، علت ناراحتي رئيس جلسه اين بوده كه وي خيال كرده كه نام بردن از حورالعين در جلسهاي كه زنان هستند مانند تعريف كردن از يك زن در جلوي هووي وي است كه نوعي توهين به هوو محسوب ميشود، و در آن جلسه نيز تلاوت آيه مذكور، تعريض به زنان است كه شوهرانتان در بهشت حورالعين دارند و توهين به حضار محسوب ميشود. البته آيه تابِ چنين تعريضي را ندارد، زيرا حور جمع احور و حورأ ميباشد كه شامل زن و مرد هر دو ميباشد و به معناي زن و مرد چشم درشتِ زيبا ميباشد. در آيه نيز چنين نيست كه فقط ثواب مردان بهشتي را بگويد، بلكه نعمتهاي بهشتي و از جمله حورالعين مشترك براي زنان و مردان است.